ROZDZIAŁ 6 o tym, jak ognistą dziewczyną jest Ameel

         Siedzieliśmy właśnie w salonie, w moim domu. Pokój był jasny i przestronny, na środku stała duża biała kanapa narożna oraz stół. Na ścianie wisiał telewizor, a pod nim w kominku żażył się ogień. Prowadząc do domu przyjaciół byłam pewna, że w kominku jak zawsze będzie rozpalone. Wszystkim osobom, które pracowały u mnie w domu dałam dzień wolny. 

         Moja służba to biedni i nie za bardzo wykwalifikowani ludzie. Są to osoby, które potrzebowały pomocy, więc zgodnie z Oliverem stwierdziliśmy, że otrzymają tę pomoc w zamian za pomoc nam. Wykupiliśmy budynek niedaleko naszej posiadłości, który został wyremontowany. Znajduje się w nim dwanaście małych mieszkań, w pełni wyposażonych oraz duży hol, w którym mogą spędzić czas wspólnie. Niektórzy z  pracowników mają dzieci, np. pani Klara, nasza sprzątaczka - zajmuje się tylko sprzątaniem, przychodzi raz na dwa dni, aby pozmywać naczynia, ogarnąć cały bałagan, który potrafimy zrobić. Zarabia cztery stówki tygodniowo za kilka godzin pracy. Dla nas nie jest to dużo. Klara ma czterdzieści dwa lata i dwójkę dzieci. Mieszkali na ulicy. Byli czyści i zadbani, ale nie mieli za co żyć. Dając im mieszkanie uznałam, że pomagam. Na początku nie chcieliśmy zatrudniać służby, ponieważ doskonale mogliśmy dać sobie radę we dwoje, ale gdy poznałam panią Klarę chciałam jej pomóc. Zapukała któregoś dnia do mojego domu. Było około godziny dziewietnastej. Na rękach miała swojego czteroletniego syna, a obok niej stała mała, na oko dziewięcioletnia dziewczynka. Zapytała wprost czy dostanie kilka kromek chleba dla dzieci, ponieważ są głodne.          Byłam zszokowana, jak mogli w taką pogodę być na dworzu. Chociaż byli dość ciepło ubrani, to jednak dłuższe przebywanie mrozie dla takich maluchów mogło się źle skończyć. Wpuściłam ich do środka i dałam jeść. Pani Klara została u nas na kilka dni, ale nie chciała robić tego za darmo. Z racji tego, że nie miała pieniędzy zaoferowała, że posprząta. I tak już zostało. Wtedy przyszedł mi do głowy pomysł, aby zatrudnić ludzi, którzy tego zatrudnienia potrzebują. I tak kupiliśmy budynek, w którym zasiedliliśmy panią Klarę, naszego ogrodnika, palacza, kucharkę, panią od dekoracji oraz opiekunkę do dzieci. Z racji tego, że osoby u nas zatrudnione mają dzieci, które muszą zostać pod  czyjąś opieką. W budynku mieszka jeszcze pan Leord, który zajmuje się opaleniem ich budynku, oraz pani Sara, która zajmuje się utrzymaniem budynku w czystości.

 Usiedliśmy przy kominku, Teya się uśmiechnęła i zapytała po co ich tu przyprowadziłam. Odwzajemniłam uśmiech i kazałam popatrzeć. 

         Ustałam naprzeciw kominka. Podniosłam delikatnie prawą dłoń do góry i wykonałam nią ruch, przypominający zakręcanie kurka z wodą. Płomienie ognia wyskoczyły wysoko w górę i podbiegły do mnie. Otworzyłam szeroko dłoń, a ogień zaczął się palić na mojej ręce. 

         Miny wszystkich były bardzo zabawne. Teya zaczęła szczebiotać, że to jest super i szkoda, że ona tak nie umie, ale ja jeszcze nie skończyłam pokazu. Ruchem ręki odesłałam ogień do kominka.

         — Felcy, czy mogłabyś odkręcić kran w kuchni? — spytałam, ponieważ nie chciało mi się tam podchodzić, a ona umiała kontrolować przedmioty martwe. Spojrzała na kran i puściła wodę.

         Znów wykonałam kilka ruchów ręką. Woda zaczęła wirować po całym pokoju. Nawet jedna kropla nie upadła na podłogę. Woda robiła dokładnie to, co chciałam. Była mi posłuszna niczym… Niestety nie mam dobrego porównania. 

— Myślę, że już wiemy jaki magiczny sekret skrywa Am. — powiedział Jon. 

         Uśmiechnęłam się do niego. Woda wróciła do zlewu, a Felcy zakręciła kran. Mogłabym się tak bawić wodą w nieskończoność.

         — Tak, potrafię jeszcze kontrolować pogodę, ale nie wychodzi mi to  za dobrze. Wiatr niestety się mnie nie do końca słucha. —powiedziałam, uśmiechając się do Olivera 

         —Uhm — Spojrzał na mnie tak, jakby chciał mnie skarcić wzrokiem, ale zauważyłam jak kącik jego warg drga, w stronę uśmiechu. — To dlatego mieliśmy ostatnio pootwierane okna w nocy? 

         Kiwnęłam przytakująco głową.

         — Dobrze, ale nie rozumiem jednej rzeczy, kontrola kontrolą — przerwała Felcy — Ale możesz mi wyjaśnić, jakim cudem ogień cię nie parzy? 

         — Nie wiem, naprawdę, Tak już mam. Dowiedziałam się przypadkiem, gdy pewnego dnia Oliver wyszedł z domu w środku nocy, zapaliłam papierosa. Nie zauważyłam jak spadł mi żar i moje ubranie zaczęło się palić. Na początku trochę spanikowałam, ale zdałam sobie sprawę, że moja skóra jest odporna na ogień. Nie miałam żadnego śladu ani nie czułam ciepła od ognia. Inaczej jest, gdy jest gorąco, wtedy mój organizm je wyczuwa, ale nie ogień. Z wodą jest podobnie, nie czuję jej. Mogę się myć w gorącej i lodowatej wodzie, nie robi mi to różnicy. Nie czuję jej. Mogę również oddychać pod wodą. 

         — Och, to pasjonujące! — krzyknęła Teya.

         — Która jest godzina? Dziś muszę stawić się w banku, będę miała ciężki dzień.

         — Kwadrans po ósmej. — odpowiedział mi Oliver.

         — Cholera jasna! Spóźnię się! — krzyknęłam, biegnąc na górę, by się przygotować. 

....................................................................................................................................

Cześć wam, pracuję właśnie nad kolejnym rozdziałem, w któym poznacie nowego bohatera.
Będzie bardzo ważną postacią w tym utworzę i postaram się przedstawić go tak, abyście go dobrze zapamiętali, ponieważ pojawi się, ale.. może również zniknie, żeby pożniej z hukiem powrócić.
Jedna ważna rzecz, moi bohaterowie nie mieszkają ani w Anglii, ani w USA. Ich polożenie jest  bliżej nie określone.
Proszę o opinię na temat mojego utworu:)
Buziaczki, Patyy  :)