LOFREEE

ROZDZIAŁ 9 - ZMIENNOŚĆ

                - Felcy, musimy porozmawiać -  ręce trzęsły mi się niesamowicie, gdy to mówiłam. –Tak, wiem, że jesteś na randce, ale będziesz miała ich jeszcze miliony, a ta sprawa naprawdę nie może czekać. – Wcale nie była zadowolona, że przerywam jej randkę. – Rozumiem, obiecuję, że Ci to wynagrodzę, tylko proszę, spotkajmy się. OK. Będę tam za dwadzieścia minut. – Odłożyłam telefon i zaczęłam się ubierać.

         Dopiero teraz zdałam sobie sprawę, że byłam nieziemsko przerażona.  Moje ciało całe się trzęsło, a ja nie potrafiłam nad tym zapanować. Na początku nie chciałam nikomu mówić o tym co się wydarzyło, ale po przemyśleniu wszystkiego, zrozumiałam, że muszę komuś zaufać. Nie mogłam powiedzieć o tym Teyi, ponieważ to była siostra Olivera, nie mogłam powiedzieć Jonowi, ponieważ to jego najlepszy przyjaciel, ale Felcy? Felcy trzymała się głównie ze mną.

         Dobiegłam właśnie do naszej skrytki w lesie, Felcy już tam na mnie czekała. Miała nietęgą minę i wiedziałam, że muszę opowiedzieć jej o wszystkim, żeby nie miała do mnie pretensji.

         - Felcy, to naprawdę bardzo ważne, tylko Tobie mogę o tym powiedzieć. Czy wiesz może gdzie jest Oliver?

         - Nie wiem, ale jeżeli tylko po to wyciągnęłaś mnie z randki, to lojalnie uprzedzam, że mam nadprzyrodzone moce, których nie zawaham się użyć.  – spojrzała, piorunując mnie wzrokiem.

         - Nie. Mam  prośbę do Ciebie. Czy możesz pokazać mi swoje oczy?

         Felcy spojrzała na mnie jak na idiotkę, ale mi pokazała. Były identyczne jak moje i Nathana.

         - O co chodzi Am?  Mów, co się dzieje.

         - No bo widzisz… Czy możemy porozmawiać w środku?

         - Nie, Am, jeżeli chcesz, żeby to zostało po między nami, nie możemy wejść do środka… Widzisz, podejrzewam, że w środku jest podsłuch. Ostatnio zauważyłam pluskwy, ale nie chciałam mówić nikomu, że o nich wiem.

         - Rozumiem. Fel, bo widzisz był u mnie Nathan..- zaczęłam i powoli krok po kroku opowiedziałam jej o całym tym zdarzeniu, które zaszło dzisiejszego wieczora.

         - Wiedziałam, miałam co do tego pewność – skwitowała.

         - Jak to, miałaś pewność? – Byłam zdziwiona,

         - Tak, Am.. Już dłuższy czas podejrzewałam, że Oliver nie jest do końca z nami szczery. Widzisz, poszperałam, uruchomiłam znajomości i wiem, jak rodzą się diabły. Dzieci diabła. Widzisz, w historii świata  nie był przypadku, aby demon zesłał… bliźniaki. Jest to nie możliwe, ponieważ  bliźniaki powinny mieć takie same moce, Oliver całkowicie różni się od Teyi.

         - Możesz mi powiedzieć jakie moce ma Oliver?

         - Widzisz, na świecie jest więcej osób takich jak my. Poprosiłam ich o pomoc. Oliver, hmm, jakby to zwięźle powiedzieć… Może przybierać różne postacie, może w danym momencie przybrać czyjąś skórę, ale nie ma jego mocy. – Nagle mnie cos tknęło.

         - Możesz mi pokazać swoje moce?  - Spojrzała na mnie z dezaprobatą, ale mnie zrozumiała.  Poczułam silny Skórcz całego ciała. = Ok., przestań, to boli!

         Uśmiechnęła się.

         - Więc Oliver nie jest … z nami?

         - Myślę, że Oliver coś ukrywa, że nie jest on bratem Teyi, Prawdziwym bratem.

         Słowa Felcy dały mi do myślenia. Byłam zadowolona, że jej o wszystkim powiedziałam, że nie jestem z tym sama. Ale nurtowała mnie myśl, że jeżeli Oliver nie jest bratem Teyi, to dlaczego z nimi jest? Co on kombinuje.

         W moim umyśle rodziła się jeszcze jedna dziwna rzecz.. Fel powiedziała, że bliźniacze diabły mają taką samą moc, a Teya miała taką samą moc jak… Nathan.