ROZDZIAŁ 37 - ZŁO TRZEBA UNICESTWIĆ.

— Myślę, że nie warto dłużej czekać. Czas to zakończyć. — powiedziała Rosse, która uniosła rękę w kierunku Feltona, powodując, że ten znieruchomiał. — Teya, Oliver, Nate! Przytrzymajcie go, macie wielką siłę, dacie radę. Ja nie wytrzymam długo, chociaż będę się starać.

            Chopaki, jak i Teya podbiegli do niego i zaczęli go trzymać. Felton szarpał się, ale z pomocą  Rosse jakoś sobie radzili, by utrzymać go w ryzach.

            — Darkenstron, czy mógłbyś…? — Nie zdążyła dokończyć, ponieważ on wiedział o co chodzi.

            — A tak, już, przepraszam. — powiedział i nagle stała się jasność. Aż zabolały mnie oczy, ponieważ dawno nie widziałam świtu.

            — Ameel, błagam, my nie będziemy go trzymać. Rób swoje, wal w niego ogniem.

            Zrobiłam to, co kazała. Podbiegłam najszybciej, jak umiałam, wyciągnęłam ręce i puściłam płomień w jego stronę. Zaczął się palić i wrzeszczeć z całych sił, aż uszy bolały, ale nie przestawałam. Wiedziałam, że mój ogień sobie nie poradzi. Nagle obok mnie wyrosła dziewczyna, miała krótkie rude włosy, ale nic nie robiła, tylko patrzyła na niego. Po chwili dostrzegłam, że to nie był zwykły wzrok. Tak, gdzie padało jego spojrzenia, na skórze mężczyzny pojawiały się szramy. Jon również chciał pomóc, i zaczął strzelać kulkami w jego ciało. Zobaczyłam, że to działa, że krew zaczyna cieknąć z jego ran, a on coraz ciszej krzyczy. Felcy ustała naprzeciw, a ja nie mogłam uwierzyć. Jego klatka piersiowa zaczęła się rozrywać.

            — Puścić go i odsuńcie się. — Nakazała Rosse.

            Zrobili to, co kazali, a obok znów ktoś się pojawił. Tym razem był to chłopak. Z jego rąk leciał lód, tak bynajmniej mi się wydawało. Sprawiał wrażenie, że go zaczyna zamrażać. Dark sprawiła, że nic nie widział, a Felcy działała dlalej. Rozerwała do końca jego klatkę piersiową i siłą umysłu wyrwała jego serce, które zgniotła w ręce. W tym momencie Felton opadł na ziemię. Było po wszystkim.

            Rosse wyczerpana osunęła się na kolana.

            — Musicie obłożyć jego ciało kamieniami. I rozpalić ognisko. — Dyszała ciężko. — Sprawdzcie dokładnie, czy nic nie zostało, a popiół zamroźcie. Wtedy będzie wiadomo, że się nie odrodzi. Jon? — zwróciła się do niego.

            — Tak? —zapytał, po czym podszedł do niej i klęknął.

            — Wiesz, co musisz zrobić.

            — Ty nie żartowałaś? — wtrąciłam się.

            — Nie. — Odetchnęła. — Zróbcie to szybko. — Położyła się na ziemi, twarzą do niej. — Trzel mi w głowę, złam mi kark, bylebym nie cierpiała. Nie chcę, żebyście mnie palili, ale jak już mnie zabijecie, zróbcie to samo, co z Feltonem. Miejcie pewność, że nigdy się nie odrodzę. Nigdy. — Spojrzałam na nią, w oczach pojawiły mi się łzy.

Nagle zauważyłam jak podchodzi do niej Winter, łapie ją za głowę, szepcze, że ją kocha i skręca ją.