ROZDZIAŁ 38 - EPILOG

                Od tych wydarzeń minęło piętnaście lat, jednak wszystkie te wydarzenia pamiętam dokładnie. To był najgorszy, a zarazem najlepszy okres w moim życiu. Poznałam wiele osób, które odmieniły je diametralnie, ale niczego nie żałuję, oprócz tego, że Rosse nie ma już z nami.

            Od tamtej pory patrzę na świat zupełnie inaczej, mijam na ulicy ludzi,  którzy byli tacy jak my. Wiem, że na naszym świecie kryje się zło i Felton nie był jedynym zagrożeniem. Za kilka lat, a może już teraz ktoś będzie lub już walczy z kimś podobnym do niego, ale to już nie nasza sprawa.

            My, po jego śmierci straciliśmy swoje moce. Nie potrafię określić, ile razy się oparzyłam, zapominając, że odczuwał już ogień. Nie pamiętam, ile razy Nate, Oliver i Teya spóźniali się do pracy, zapominając, że nie potrafią już poruszać się tak szybko jak czas. Nie pamiętam ile razy Jon nic nie mówił przy Teyi, zapominając się, że ona już go nie słyszy. Nie pamiętam, ile razy Felcy patrzyła na rzeczy, aby do niej przyszły, przeleciały.

            Ciężko nam było zapomnieć o tym, jak żyliśmy prędzej, ale nie mogłam nic na to poradzić. Cieszyliśmy się, że wszystko wróciło do normy i mogliśmy żyć jak wszyscy.

            Oliver i Teya wzięli ślub, tak samo jak ja  Nate. Jon wybaczył Felcy i są razem,  ale ślubu nie planują. Wystarcza im ich miłość.

            Wspominając to, nie wiem jak mam reagować. Nikt nigdy się o tym nie dowiedział i nie chcę, aby kiedykolwiek się dowiedział.

            Teraz siedzę w salonie razem z Nathanem i czekamy na obiad, który przygotowuje Klara.

            — Mamo, mamo! — wrzeszczy Will, wpadając do pokoju. Mimo, iż ma już prawie piętnaście lat, to nadal czasem zachowuje się jak dziecko. — Patrz co ja potrafię! — Spoglądam na niego i nie dowierzam własnym oczom. Moje dziecko trzyma w ręku płomienną kulę. Widać, historia lubi się powtarzać,  Felton zaczarował tę i po mimo tego, że on nie żyje to… Na tej wyspie nadal kryje się zło.