LOFREEE

ROZDZIAŁ 23 - PANI ZAMRAŻALKA 

          Dni mijały nam nie najlepiej. Brak głosu i śmiechu Felcy wywoływał w nas smutek, przez co każde z nas chodziło swoimi ścieżkami. Nie mieliśmy ochoty się spotykać w całym gronie, bo każde takie spotkanie przypominało, że nie ma wokół nas dwóch osób, które kochaliśmy w ten czy inny sposób.

         Jon zamknął się w sobie i nie zostawiał żadnego znaku życia, jedyne co robił, to odpisywał na sms’y ok lub dobra, co dawało mi do zrozumienia, że nie jest jeszcze gotowy, aby powrócić do starego życia.

         Teya wyjechała na kilka dni, nie mówiąc nam dokąd. Stwierdziła po prostu, że musi od wszystkiego odpocząć, dać sobie czas na przemyślenie zaistniałej sytuacji.

         Razem z Nathanem, całe wieczory spędzaliśmy w biurze, ponieważ mieliśmy w firmie masę pracy. Jako, że zbliżał się koniec roku, trzeba było porobić różne zestawienia, bilanse i tym podobne. Ja nie miałam o tym bladego pojęcia, ale pomagałam mu, żeby nie został z tym całkiem sam, chociaż czasem miałam wrażenie, że bardziej mu przeszkadzam. Jednak to były jedyne momenty, w których mogliśmy zapomnieć, co się wydarzyło w święta. Wiedziałam jednak, że zapamiętam je do końca życia i jeden dzień dłużej.

         Dochodziła już godzina ósma, a my nadal siedzieliśmy wśród masy papierków, zestawień, plików, PIT-ów i tym podobnych rzeczy, gdy nagle do gabinetu, bez żadnego zastrzeżenia wparowała Rossalie. Byłam strasznie zaskoczona jej wizytą, ponieważ ją wyrzuciłam z pracy, poprzez zwolnienie dyscyplinarne. Jednak, zanim się odezwała, zauważyłam, że jest strasznie przestraszona. Wyglądała jakby zobaczyła ducha. W jej oczach szkliły się łzy, a ręce trzęsły się niemiłosiernie.

         — Am… Ameel, taam.. tam na dole — szeptała, ledwo łapiąc oddech.

         Spojrzałam zdziwiona na Nate’a, jego oczy również wyrażały niezrozumienie, po czym podbiegliśmy do okna. Doznałam szoku, gdy zobaczyłam co się dzieje.

         Moim oczom ukazała się blondynka, o długich, cienkich nogach i bardzo wyrazistej sylwetce. Ubrana była w czarno-niebieski kostium, zakrywający ją całą, niczym guma. Szła powoli, nie zatrzymując się nawet na moment, ale w miejscu, gdzie przed chwilą stanęła, pojawiał się lód i śnieg. Kobieta nie patrzyła po czym idzie. Szła po chodniku, przewróciła kosz na śmieci. Nagle weszła na samochód, a cała jego szyba zamarzła, po czym pękła.

         Dotarła do bramy naszego biurowca i pewnym siebie krokiem stąpała dalej, kierując się w kierunku drzwi wejściowych.

         — Kto to jest? —spytałam, patrząc na Rossalie.

         — Nie wiem. — odpowiedziała już spokojniej, zastanawiając się chwilę — Idzie za mną odląd wyszłam z domu. Nie wiem czego chce, naprawdę. Nie znam jej, ale jak zobaczyłam, że zamraża wszystko na swojej drodze, nie wiedziałam, co mam zrobić, więc zaczęłam uciekać. Spojrzałam na biurowiec, świeciło się światło, więc bez chwili namysłu wbiegłam tutaj.

         — Nate, dzwoń do Jona i Teyi. Coś czuję, że będziemy mieli gości.

         — Teya ode mnie nie odbierze! — Spojrzał na mnie, jak na idiotkę

         — Dzwoń, do cholery, bo coś czuję, że będziemy mieli tu gorąco. — powiedziałam poirytowana.

         — Chyba raczej zimno — odpowiedział śmiechem, co mnie wcale nie rozbawiło, przez co spiorunowałam go wzrokiem. Nie dałam po sobie poznać, że się boję, ale widziałam, że Rossalie boi się na pewno. Usiadła skulona w koncie pokoju, wsadziła głowę pomiędzy nogi, nie ruszała się. Wyglądała jak mała dziewczynka, bezbronna, która boi się lania od tatusia. Wiedziałam, że będą z nią kłopoty, ale nie sądziłam, że przesuną się one w tę stronę.

         Już chyba zapomniałam, w jakim świecie żyjemy i, że nikt nie jest tym, na kogo wygląda. Byłam jedynie ciekawa, czego Pani Zamrażalka chce od naszej Rossalie i co ona ma wspólnego z naszym demonicznym życiem.

......................................................................................................

Na początku, chciałam przeprosić, że rozdziały pojawiają się znacznie rzadziej niż na początku, ale jest to spowodowane tym, iż mam więcej pracy przed świętami, wrócił mój chłopak, a do tego zaczęłam pisać kolejną, ciekawą opowieść, tym razem, nie fantasy. Bardziej skupiam się tam, na życiu nastolatki. Niedługo dodam nowego bloga, więc będziecie mogli przeczytać, a co za tym idzie, wcielić się w życie Idealnie Nieidealnej Mari  :D 

 A tym czasem, mam nadzieję, że rozdział się podobał : )